Munduaren egoera bitxi honetan, badirudi Europar Batasuneko (EB) liderrek interes handia dutela kontinentearen barruan balizko gerra egoera bat sor dadin eta argumentu-bira harrigarriak suertatu dira; esaterako, herritarrek kit digitala izapidetzetik Amazonen biziraupen-kit bat bilatzera igaro dira. Baina, batez ere, zaletasun belizista horri esker, hedabideetako titularrek enpresa bat utzi dute agerian, duela urte askotatik existitzen dena, baina herritarren gehiengoaren ezagutza-corpusaren parte ez dena. Rheinmetalli buruz ari gara, arma fabrikatzaile alemaniar kolosalari buruz. EBko politikariek gastu militarrean inbertitzea aurreikusten duten 800.000 milioi euroen onuradun nagusietako bat izango litzateke.
Hasteko, Rheinmetallek ikusi du bere akzioen balioak gora egin duela burtsan azken hilabeteetan: iazko azaroan tituluek 468 eurotan kotizatzen bazuten, gaur egun 1.350 euro inguruan kotizatzen dute, hau da, balioa ia hiru aldiz biderkatu dute (ehunekotan, %190ko igoera).
Enpresa hori 1889an sortu zen, Rheinische Metallwaaren- und Maschinenfabrik Aktiengesellschaft izenarekin (hau da, Produktu Metalikoak eta Makineria Fabrikatzeko Rhineko Sozietate Anonimoa), eta Alemaniar Inperioarentzako munizioa ekoiztea zuen helburu. Konpainiaren lehen hamarkadak hazkunde handikoak izan ziren, berrikuntza teknikoei eta sektoreko beste enpresa batzuen xurgapenari esker. Lehen Mundu Gerrarekin, material guztia probatu ahal izan zuten, eta sektoreko fabrikatzaile europar nagusietako bat bihurtu zen (gatazka amaitu zenean, 48.000 pertsona ingururi ematen zieten lana). Versaillesko Itunaren murrizketek bete-betean eragin zieten, eta gerra-segmentutik kanpo dibertsifikatzera eta langileen gehiengoa alde batera uztera behartuta egon ziren. Armak egiteko debekuaren amaierara arte, trenbideen mundurantz jo zuten (tren-makinak eta merkantzia-bagoiak ekoizten hasi ziren), baita nekazaritzarantz ere (batez ere lurrun-motorrarekin lurra lantzeko makinak).
1925ean, Rheinmetall enpresa publiko bilakatu zen, eta nazien garaian eta Bigarren Mundu Gerran berrarmatze germaniarraren funtsezko pieza bihurtu zen
1921ean nolabaiteko arrakala ireki zen, eta enpresaren lantegi nagusia armak fabrikatzen hasi zen berriro ere, baina bi mugekin: serie oso mugatuak izan behar zuten, eta kontrola gerra irabazi zuten potentzia aliatuen esku egon behar zen. 1925ean enpresa publiko bilakatu zen eta nazien garaian eta Bigarren Mundu Gerran zehar berrarmatze germaniarraren funtsezko pieza bihurtu zen.
Alemaniaren porrotaren ondoren, 1945ean, garaileek berriro neurri murriztaileak ezarri zituzten berriro, Rheinmetallen armamentu ekoizpena mugatzeko, 1919ko Versaillesko Itunaren ondorioz egin zuten bezala. Baina, kasu honetan, SESB mehatxu militartzat zeukaten aliatuek, eta horren ondorioz, fabrikatzaile alemaniarrak berrogeita hamarreko hamarkadan bere jarduera tradizionalera itzultzeko aukera izan zuen. Bide batez, Ekialdeko Alemanian Rheinmetallekin zerikusia zuten enpresa batzuek zuten egoitza, baina, oro har, material zibila ekoizten zuten, hala nola motozikleta-motorrak, argazki kamerak eta jatorrizko ordenagailu batzuk.
Erabateko martxan zegoela, 1956an, Röchling Groupek erosi zuen konpainia, Alemaniako Errepublika Federala akziodunetan ordezkatu zuen Röchling Groupek, uneko kantziler Konrad Adenauerrek burututako operazio batean. Jabe berria 1822an sortutako enpresa bat zen, hasieran ikatza eta altzairua lantzen zituena, eta gerora bankan, finantzetan eta higiezinen sektorean sartu zena. Hurrengo hamarkadak hazkunde handikoak izan ziren konpainiarentzat, defentsa sektoreko laugarren talde europar gisa iritsi baita gaur egunera arte, Airbus partzuergoaren, Thales frantziarraren eta BAE Systems britainiarraren atzetik.
Rheinmetall-en salmentek gora egin dute, 9.750 milioi euroraino, 1.500 milioi inguruko emaitza operatiboarekin. Kapitalaren ia %30 izaera finantzarioko akziodun instituzionalen esku dago
Une honetan, Rheinmetall-en exekutibo gorena Armin Papperger (1963) da, zeina 2013ko urtarrilaren lehenaz geroztik karguan dagoen. Duela hogeita hamabost urtetik enpresan lan egiten duen ingeniaria da. Konpainiaren salmentek gora egin dute, 9.750 milioi euroraino, 1.500 milioi inguruko emaitza operatiboarekin. Kapitalaren ia %30 finantza-arloko akziodun instituzionalen esku dago, eta ohiko susmagarriak dira horiek, hots, Goldman Sachs, Morgan Stanley, Société Générale, BlackRock, Bank of America eta UBS.
Papperger horrek Europako industriaren izarra izatera nola igaro den ikusi du, hedabideek "berrarmatzearen aroa" izena jarri dioten garai honetan, basamortuan zeharbide luze bat egin ondoren, non ideia bakezaleak nagusi izan diren eta armamentuaren lobby-a arbuiagarritzat hartzen zen. Bide batez, joan den urtarrilean ofizialki baieztatu zen urtebete lehenago sare bat aurkitu zela sektoreko lider batzuen bizitzari amaiera emateko, non helburu nagusia Papperger zen. NATOk eman dituen informazioen arabera, konplotaren atzean Errusia zegoen, zeinak Ukrainak aliatu europarrek ematen dioten material militarra eskuratzea oztopatu nahi zuen.
Artikulu hau VIA Empresa hedabiderako idatzi da, eta bertatik itzuli eta egokitu da.