BBVA–Sabadell. Eta orain zer?

Bukatu da. Gaurko zegoen aurreikusita Balore Merkatuaren Batzordeak erosketa eskaintza erasokor honen emaitzak aurkeztea, baina begiraleak komunikazioa aurreratu zuen. Ez da ohikoa halakoak gertatzea, baina, egia esan, ezer ez da izan ohikoa prozedura honetan. BBVAren asmoaren berri modu ezohikoan izan genuen, Erresuma Batuko hedabide batek filtratuta, Kataluniako hauteskundeak baino bi egun lehenago. Ezohikoa izan da, baita ere, erasokorra izatea, aspaldi ikusi gabekoa. Eta ezohikoa, zalantza barik, eskaintza zipriztindu duen ohiartzun politikoa. Kataluniako eragile nagusiek kontrako jarrera argia azaldu zuten, eta Espainiako jokaleku politikoak eraginda, Pedro Sánchezen gobernuak eragiketa zaildu zuen, inoiz ikusi gabeko balditza zorrotzak ezarrita. Hala, Bruselak kezka azaldu zuen gobernuak jarritako oztopo horrengaik. Ezohikoa hori ere.

BBVAren porrota nabarmena izan da, ezbairik gabe. Sabadellek abiatutako komunikazio kanpainak zerikusi handia izan du, David eta Golliaten arteko norgehiagokaren parekoa aurkeztuz. Baina BBVAren akatsak dira, nire ustez, porrota azaltzen dutenak. Eskaintza aurkeztu eta gero, Sabadellen baldintzak hobetzeko eskariari muzin egin zion, adeitsua izan zitekeena erasokor bilakatuz. Hortxe lehen akatsa. Ez dugu ahaztu behar lau urte inguru lehenago Sabadell erosteko ahalegina egin zuela eta horretan ere, Sabadellek diru gehiago eskatu zuela eta BBVAk ezetz esan zuela. Egungoa baino askoz merkeagoa izan zen banku katalanak eskatu zuen prezioa, gainera. Antza, BBVAk ez zuen ikasi, eta badirudi era berean ekin diola oraingoan, are, okerrago, prozesuan zehar irizpide aldaketak egin dituelako: %50eko langa %30era jaitsi zuen eta prezioa igoko ez zuela esan bazuen ere, azkenean eskaintza hobetu zuen, baina ez merkatuek espero beste.

Kaltetuta atera da saiakera honetatik BBVA eta, batez ere, Carlos Torres presidentea, bi porrot izan ostean bost urteren buruan. Funtsezko mugimendu bezala saldu zuen Torresek erosketa eskaintza. Hiru merkatu nagusi ditu Bilbon eratutako bankuak: Espainia, Turkia eta Mexiko. Azken bi horiek ez dira oso merkatu egonkorrak, inflazioa eta tentsio geopolitikoa tarteko. Sabadell erosita Europan negozio kuota hadiagoa lortzeko aukera zuen, Erresuma Batuan bereziki, Sabadellek bertan TSB bankua kontrolatzen zuelako (nahiz eta azkenean saldu egin duen). Gaur bertan Torresek adierazi du dimisiorik ez duela aurkeztuko, baina ikusteko dago inbertsio funtsek kontrolatutako akziodunen batzarrak eta, batez ere, administrazio kontseiluak, kargua berrituko ote dioten. Ikusteko dago, baita ere, ea Onur Genç Kontseilari Ordezkariarekin zer gertatuko den. Momentuz BBVAk autokartera indartzeko asmoa adierazi du akzio propioak erosita eta dibidendu banaketa eskuzabala iragarri. Likidezia soberan du banku bizkaitarrak AEBko negozioa saldu eta gero, eta baliteke buruan izatea bere eragiketa korporatiboren bat, baina ez dut uste epe laburrean gauzatzeko asmoa duenik. Sabadell, bere aldetik, lehen baino txikiago atera da prozesu honetatik, TSB banku britaniarra saldu eta gero. Aldiz, likidezia soberan du une honetan eta dagoeneko zabaltzen hasi dira estatu mailako beste bankurekin bat egite bati heltzeko aukera.

Ondorio andana utzi digu erabat ezohikoa izan den prozesu honek. Komunikazioaren ikuspegitik erabat sutsua eta polita izan da bi erakundeen arteko lehia, horrek dakarren kostuarekin. Politikoki ere bere ondorioak izan ditu, batez ere gobernuak merkatuetan esku hartzeko duen boterea argi utziz. Baina batez ere gauzak nola egin behar ez diren azaltzeko balio izan du kulebroi itxura hartu duen prozedura luze honek. Merkatuak mezu argiak nahi ditu eta ez, ordea, emaitza ezbaian jarri ahal duen zalantzazko erabakirik.