Ostiralean lurraldearen antolamenduan eta hirigintzan graduondoko prestakuntza berri bat hasiko da, alderdi ekonomikoan arreta argia jarriz: Bideragarritasun eta iraunkortasun ekonomiko-finantzako ikastaroa lurralde plangintza, hirigintza eta etxebizitzan. Ikastaroa Ekonomistak Ekonomisten Euskal Elkargoko Lurralde eta Hirigintza Komunitateak (ETU) sustatu du, Eusko Jaurlaritzako Lurralde Plangintza, Etxebizitza eta Garraio Sailaren laguntzarekin, eta Sarrikoko Ekonomia eta Enpresa Fakultateak (UPV/EHU) antolatuta.
Lurralde antolamendua eta hirigintza diziplina da, bere xedea eta oinarria lurraldea antolatzea eta lurzoruaren erabilera arrazionala planifikatzeko, gauzatzeko eta kontrolatzeko baldintzak ezartzea, oinarrizko elementu gisa bizi diren pertsonei zerbitzuak ematea bizikidetzan.
Lurralde-garapen horretarako, profesional askoren ekarpen kualifikatua behar da, besteak beste, arkitekturako profesionalena, ingeniariena, legelariena, soziologiakoena, geografiakoena, etab. Baina ezin dugu ahaztu jarduera horien osagai ekonomikoa, profesional kualifikatuek eskaini behar dutena, ekonomistak, alegia.
Gaur egun, hirigintzaren eta lurralde-antolamenduaren alderdi ekonomikoa eta finantzarioa oso debaluatuta dago, eta plan bat idatzi duten teknikarietako edozeinek idatzitako txostenen bidez betetzen da. Praktikan, dokumentu bidez jasota daude plan horiek, eta administrazio-izapide hutsa dira, araudia betetzearen mende. Izan ere, benetan zaila da jarduera horri lotutako ekonomistak aurkitzea, ahaztu gabe bizi garen ziklo berri honetan eduki ekonomikoek eta finantzarioek garrantzi handiagoa hartu dutela.
Lurraldearen antolamenduak eta hirigintzak funtzio sozial garrantzitsua betetzen dute, eta, beraz, gutxieneko estandar ekonomiko-finantzarioei erantzun behar diete, hirigintza-jarduketak bideragarritasun eta iraunkortasun ekonomikoaren esparruan gauzatu ahal izateko.
Oso garrantzitsua da aztertzea ea hirigintza-plangintzako tresnentzat nahitaezkoak diren dokumentu ekonomikoak (Azterlan Ekonomikoa, Iraunkortasun Ekonomikoaren Txostena eta Bideragarritasun Ekonomikoaren Memoria) bat datozen gutxieneko estandar horiekin, edo, aitzitik, eskakizun formal hutsa diren. Nabarmendu behar da, hain zuzen ere, dokumentu horietan antzemandako gabeziek epai judizialen ur-jauzi bat eragiten dutela, eta, ondorioz, hirigintza-plangintza onartzea edo deuseztatzea eragozten dutela. Horrelakorik gerta ez dadin, ezinbestekoa da ekonomiako profesionalek parte hartzea dokumentu horiek egiten.
Gaur egun, hirigintza-plangintzako tresnetan sartu behar diren dokumentu ekonomikoak honako hauek dira: Azterlan Ekonomikoa, Iraunkortasun Ekonomikoaren Txostena eta Bideragarritasun Ekonomikoaren Memoria. Dokumentu horiek desberdinak dira, tresna eta jarduera desberdinetarako, eta eduki eta helburu desberdinak dituzte. Horiek guztiak ekonomistek egin beharko lituzkete.