Ordaindutako urtebeteko oporrak edo urtebetez lanean jarraitzea, zure soldata bikoiztuz. Txinako gizon batek laneko zozketa batean sari hori irabazi du, eta ez da erraza dilema horri aurre egitea. Nire inguruan erantzuna oso argi dute: aukera egokiena ordaindutako urtebeteko oporraldiak omen dira.
Ordaindutako oporrek luxuzkoak dirudite, baina jakin-min handia sortzen dit zergatik sortu ote duten hain sari eztabaidagarria. Zer bilatzen da hain kontrajarriak diren bi aukeren artean langile bati aukeratzeko eskatzean? Txinan ikusmin handia sortu du gaia, eta berri horren nondik norakoak jarraitzen dituzten gehienek soldata bikoitza onartu eta lanean jarraitzea aukeratuko lukete. Izan ere, urtebeteko oporraldia ordainduz gero, lana galduko luketela defendatzen dute, enpresak beste pertsona bat bilatuko lukeelako.
Zozketa bitxi horretan “zorionekoa” izan den gizonak erabakirik hartu gabe jarraitzen du, eta duela gutxi esan zuen azken urteetan bere lana "neketsua" aurkitu duela, oporrek familiarekin kalitatezko denbora pasatzeko aukera emango ziotela, eta ez diela beldurrik bere enpresaren errepresaliei, ez baitzuen uste bere zorte ona erabiliko zuenik kaleratzeko.
Gizartean, sistema eraikita dugun bezala, lana beharrezkoa da bizi ahal izateko, baina azkenaldian buelta asko ematen ari gatzaizkio lan kontzeptuari: baldintzak askotan ez direlako onenak, kontziliazioa zaila delako, edota lan egin nahi dugun orduengatik (asteko 4 eguneko lanaldi ospetsua).
Azkenaldian sentipen arraroa dut, lanari balioa kentzen ari garela eta helburu gisa ahalik lan gutxien edo lanik egin gabe bizi ahal izatea dela ikusten baitut. Lana ere positiboa eta beharrezkoa da pertsonen ongizaterako. Ahaldundu egiten zaitu, harreman eta esparru berriak sortzen ditu, non profesionalki eta pertsonalki hazteko aukera ematen dizun.
Ulertzekoa da laneko baldintzak hobetzea. Are gehiago, beharrezkoa da aurki ditzakegun kasuak kontuan hartuta. Baina ofizio tradizional asko galtzen ari dira, eta ez beharrezkoak ez direlako, baizik eta ez direlako erakargarriak gaur egungo gazteentzat. Horren adibide garbia zapatariaren lanbidea da, eta horretan diharduen Elxeko Lanbide Heziketa zentro batek esan zuen bezala, duela urte batzuk bere eskolak ikaslez beteta zeuden, baina gaur egun hamar bat ikasleekin bizi irauten dute.
Oraindik ez dut argi lanaren kontzeptu gisa zer ulertu nahi dugun, ezta hain beharrezkoak diren lanbideak ez galtzeko zer egin dezakegun.